Η απόσυρση της απόσυρσης
Τα πίσω-εμπρός που χαρακτηρίζουν πλέον τη ζωή μας αποκαλούνται και «κωλοτούμπες». Κάποιοι βιάζονται, και μετά, όταν έρχεται η ώρα της αλήθειας, εύχονται να είχαν καταπιεί τη γλώσσα τους ή να ανοίξει η γη να τους καταπιεί. Αυτά, βέβαια, σε μια άλλη εποχή, οπότε υπήρχε λόγος και φιλότιμο. Σήμερα, και κυρίως σε ό,τι αφορά κρατικούς δήθεν υπευθύνους, τα είπα και «ξε-είπα» αποτελούν τρόπο ζωής. Διαφορετικά είναι τα θέλω και τα πρέπει όταν κρίνεις, και διαφορετικά όταν έχεις την ευθύνη, αλλά απαιτείται και ολίγον από φιλότιμο. Κράτα μικρό καλάθι, μεγάλε, και κυρίως διάβαζε, μελέτα, άκου, και μετά αποφάσισε. Η απόσυρση που αποσύρθηκε, επιλογή που καταστρέφει τον κλάδο της αυτοκίνησης και δε σκοτώνει απλώς το όνειρο του μέσου Έλληνα για καινούργιο, πιο καθαρό «τουτού», δεν είναι η μόνη περίπτωση, και βέβαια θα ακολουθήσουν και άλλα αντίστοιχα, αφού εντοπίζεται και έλλειψη ψυχραιμίας και ελλιπέστατη ενημέρωση. «Δεν είμαστε έτοιμοι, θα χαθούν πολλά χρήματα που πρέπει να δοθούν αλλού» δικαιολογεί την «απόσυρση της απόσυρσης» η στιλάτη κυρία με το Jimny που έχει την ευθύνη του περιβάλλοντος. Μάταια ο αποκλεισμένος από το διάλογο ΣΕΑΑ προσπαθεί να βρει κανάλι επικοινωνίας με την κυβέρνηση, ώστε να εξηγήσει ότι θα πάρουν περισσότερα από φόρους σε σχέση με ό,τι μοιράσουν για την απόσυρση. Κουφός και ο Παπακωνσταντίνου, τρέχει και δεν είναι σίγουρο ότι θα φτάσει, αλλά θα ήταν πιο φρόνιμο, πιο σοβαρό, να αποφασιστεί η αναστολή του μέτρου, και όχι η κατάργηση, εκτός αν προκύψει έκπληξη, που πάντως δεν μπορούμε να προβλέψουμε, και εντέλει -και μακάρι- διαψευστούμε._ Σ. Χατζηπαναγιώτου
